Dorota
Używanie materiałów pochodzących z recyklingu do produkcji ekologicznych ubrań to świetny sposób na ekologię. Jednak trwałość ubrań zależy od tego, jak ich używasz, oraz od „metabolizmu” materiału.
Oto artykuł, który jest rezultatem naszej kreatywnej współpracy z dmbigbg.pl
Dostosowanie projektowania odzieży do procesów recyklingu
Obecnie mniej niż jeden procent materiałów używanych do tworzenia odzieży jest przetwarzany na nowe ubrania. Aby zmniejszyć wpływ odzieży na środowisko, przemysł projektowania odzieży musi dostosować swoje procesy projektowania i recyklingu.
Istnieje wiele sposobów na upcykling odzieży. Niektóre firmy przekształcają skrawki tkanin w artykuły gospodarstwa domowego, inne stosują mechaniczne procesy recyklingu, a jeszcze inne pracują nad maszyną, która może przekształcić skrawki tkanin we włókna.
Upcycling zapobiega wysyłaniu zużytych tekstyliów na wysypiska śmieci. Zapewnia też odzieży dłuższą żywotność. Ponadto, może zapobiec przeciążeniu krajów rozwijających się produktami tekstylnymi.
Komisja Europejska opublikowała wizję przyszłego przemysłu włókienniczego. Wizja ta obejmuje tekstylia z recyklingu i ekoprojekty. Wzywa również do zwiększenia przejrzystości. Ponadto wzywa do stosowania bardziej zrównoważonych metod produkcji i rozszerzonej odpowiedzialności producenta.
Recykling chemiczny rozbija odpady włókiennicze na bloki konstrukcyjne, które następnie można wykorzystać do stworzenia nowych materiałów. Proces ten ma jednak istotne ograniczenia. Jest kosztowny i nie zawsze daje wyniki najwyższej jakości.
Obecnie wiele programów recyklingu tekstyliów odrzuca mokre ubrania. Zawierają one również wysoki procent plastikowych mikrowłókien, które są uwalniane do środowiska. Stwarza to kolosalny wpływ na środowisko. Raport zaleca, aby firmy opracowały bezpieczne cykle materiałowe, które umożliwią recykling na dużą skalę.
Obecnie Komisja Europejska podjęła zobowiązanie do zwiększenia wykorzystania materiałów pochodzących z recyklingu w odzieży. Zobowiązanie to jest częścią Globalnej Agendy Mody, która wyznacza cztery działania do podjęcia przez przemysł modowy.
Raport zauważa również, że istnieje niewykorzystana możliwość uzyskania przychodów w wysokości ponad 100 miliardów dolarów rocznie. Nie obejmuje to wysokich kosztów składowania odpadów. Zauważa jednak, że przemysł tekstylny musi stymulować popyt na materiały z recyklingu.
Raport zauważa, że istnieje potrzeba nowych modeli biznesowych, aby zmienić postrzeganie odzieży jako jednorazowej. Firmy powinny zachęcać do stosowania materiałów z recyklingu, dążyć do innowacji technologicznych i wdrażać zbiórkę odzieży na skalę. Ponadto rząd powinien zreformować podatki, aby nagradzać firmy, które projektują produkty o niskim wpływie na środowisko.
Wiele nowych firm próbuje opracować sposoby ponownego wykorzystania odzieży. Wśród nich jest Uniwersytet Cornell, który wykorzystuje fundusze EPA do badania metod upcyklingu.
Analiza zrównoważenia środowiskowego materiałów pochodzących z recyklingu
Wykorzystanie materiałów pochodzących z recyklingu do produkcji ekologicznych ubrań jest ważną częścią zrównoważonego łańcucha dostaw. Materiały te mogą być ponownie ukształtowane w celu stworzenia nowych produktów lub mogą zapewnić kilka opcji kolorystycznych po recyklingu. Jest to szczególnie przydatne dla eko-projektu, ponieważ może pozwolić konsumentom na wybór spośród wielu kolorów.
Wiele znanych marek zaczęło używać włókien z recyklingu w swoich produktach. Jedną z najbardziej popularnych opcji jest poliester z recyklingu, który może być łatwo przekształcony, aby spełnić nowe potrzeby projektowe produktu. Inne tkaniny to polipropylen, nylon i spandex.
Wiele z tych materiałów z recyklingu zostało z powodzeniem wykorzystanych przez znane marki, w tym Adidas, H&M, Speedo i Patagonia. Firmy te włączają włókna z recyklingu do swojej linii produktów, zmniejszając zużycie energii i promując dobrostan zwierząt.
Patagonia wykorzystuje materiały organiczne i pochodzące z recyklingu, w tym bawełnę i nylon, do produkcji swojej odzieży męskiej i damskiej. Materiały te są identyfikowalne, co oznacza, że można je prześledzić do ich pierwotnych źródeł. Ponadto są one uważane za ekologiczne, ponieważ są produkowane w sposób, który nie szkodzi środowisku.
Projektanci Patagonii stosują ekologiczne materiały w odzieży męskiej i damskiej, a także selektywnie pozyskują materiały identyfikowalne. Wdrożyli również szereg innych inicjatyw promujących zrównoważoną produkcję, w tym program o nazwie „Garment Collecting Initiative” w 2013 roku.
Inną inicjatywą promowaną przez Patagonię jest ich wykorzystanie materiałów pochodzących z recyklingu i organicznych w ich odzieży męskiej. Firma badała również wykorzystanie włókien z recyklingu do realizacji kompozytów.
Materiały te zostały również wykorzystane do produkcji butów, kurtek i innych produktów. Projektanci Patagonii byli w stanie wykorzystać przetworzone włókna nylonowe i poliamidowe, które zostały odzyskane z sieci rybackich. Do produkcji kurtek użyli również przetworzonych plastikowych butelek. Podczas badań udało im się znaleźć sposoby na wykorzystanie tych materiałów w sposób zrównoważony.
Inne firmy również znalazły sposoby na włączenie włókien z recyklingu do swoich linii produktów. Jednym z przykładów jest system regeneracji Econyl(r) firmy Speedo, który wykorzystuje tkaniny z recyklingu do produkcji włókien Econyl(r). Inna firma, Aquafil, opracowała system Econyl(r) Regeneration do recyklingu nylonu 6.
W wyniku tych inicjatyw wiele znanych firm włączyło włókna z recyklingu do swojej linii produktów. W rezultacie konsumenci chętniej kupują ubrania przyjazne środowisku.
Zapobieganie emisji metanu z wyrzucanych ubrań
Około 11,1 mln ton metanu jest wytwarzane rocznie przez sektor odpadów. Jest to trzecie największe źródło emisji metanu spowodowanej przez człowieka w USA. Ponadto Stany Zjednoczone są trzecim największym emitentem metanu na świecie.
Gospodarka odpadami i emisja metanu stały się ważną kwestią polityczną, ponieważ gazy te są związane z globalnym ociepleniem. Metan jest silnym gazem cieplarnianym, który zatrzymuje więcej ciepła niż dwutlenek węgla. Podczas gdy dwutlenek węgla utrzymuje się w atmosferze przez wieki, metan może pozostać tam przez kilka lat.
Jednym z największych źródeł emisji metanu przez człowieka w Stanach Zjednoczonych są składowiska odpadów. Składowiska produkują metan, gdy odpady organiczne rozkładają się na wysypiskach. Obecnie w USA istnieje ponad 2600 składowisk stałych odpadów komunalnych. Liczba ta rośnie, ponieważ składowiska zbliżają się do granicy pojemności. Jeśli składowiska te zostałyby przekształcone w zakłady przetwarzające metan na energię, w sposób opłacalny wychwytywałyby metan i wykorzystywały go jako paliwo.
W Stanach Zjednoczonych znajdują się obecnie trzy składowiska odpadów zlokalizowane w pobliżu Orlando, które należą do dziesięciu największych emitentów metanu w kraju. Te składowiska, należące do trzech hrabstw, emitują do atmosfery metan o wartości ponad 1,8 mln samochodów.
Oprócz wpływu emisji sektora odpadów na klimat, emisje metanu ze składowisk przyczyniają się również do problemów zdrowia publicznego. Złe zarządzanie metanem może prowadzić do pożarów i zagrażać bezpieczeństwu okolicznych społeczności. Holistyczne podejście do gospodarki odpadami może zmniejszyć emisje metanu, w tym zapobieganie przedostawaniu się odpadów na składowiska w pierwszej kolejności.
Skuteczne polityki mogą wspierać przekierowanie odpadów organicznych, zapobieganie powstawaniu odpadów spożywczych oraz rekultywację wysypisk. Mogą one również koordynować wysiłki kluczowych podmiotów w zakresie gospodarki odpadami stałymi. Strategie te mogą zmniejszyć emisję metanu z odpadów o 80% do 2030 roku. Może to pomóc w przyspieszeniu postępów w realizacji celów określonych w porozumieniu klimatycznym z Paryża.
Nowy raport Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu ONZ stwierdza, że najlepszym sposobem na zmniejszenie globalnego ocieplenia jest szybkie ograniczenie emisji metanu. Gdyby wszystkie kraje zmniejszyły emisję metanu o 80% do 2030 roku, możliwe byłoby uniknięcie dodatkowego ocieplenia o 0,3 stopnia Celsjusza do 2040 roku. Jest to krytyczne wyzwanie na najbliższą dekadę.